"Ga! Aarzel niet, de weg gaat toch zoals ze gaat, almaar door, voort, richting volgt, als je maar gaat." de beginregels van het gedicht dat ik schreef over het lopen van een labyrint. Het geldt eigenlijk voor alles dat je wilt ondernemen in het leven. Het labyrint weerspiegeld dan ook op een paar vierkante meters je eigen levensweg met al zijn kronkels en wendingen. In het labyrint gebeurt niets mysterieus of magisch, maar het labyrint maakt iets zichtbaar dat voor ons verborgen is. Het labyrint is de weg naar het midden, de zoektocht van de mens naar het leven, de zoektocht naar zichzelf en de zoektocht naar de grote verbanden en waarheden van ons raadselachtige bestaan in deze kosmos. Het labyrint is als een simpele, duidelijke spiegel die iets kan spiegelen van datgene in jou dat je bezig houdt, die laat oplichten waar je staat, waarin iets zichtbaar wordt van wie je bent. Hoe je ook in, over, langs, door het labyrint gaat, of je rent, loopt, sluipt, het maakt niet uit als je openstaat voor het labyrint als spiegel kun je veel over jezelf te weten komen. Kom kennismaken met het Labyrint, buiten komt de Volle Maan aan de hemel staan en binnen ligt het labyrint op jou te wachten!